Waarom Happiness

Het begon allemaal op de zolderkamer van Raadhuisstraat 4 in Bergambacht. Het was donderdag 12 augustus 1993, 13:32 uur. Ik werd geboren.

Het was september 1997 toen er een stoeltje in het klaslokaal van de basisschool De Kromme Draai in Ammerstol voor mij klaarstond. Na het luiden van de schoolbel stonden de moeders steevast buiten te wachten tot we de school uit stormden. Een beeld wat ik, naarmate ik ouder werd, steeds meer heb zien verdwijnen. Dat is ook niet gek. In 2020 is de arbeidsparticipatie van vrouwen 33% meer dan in 1990. Ik zag op plaats waar de moeders van onze klas in het verleden stonden steeds vaker opa’s & oma’s, verdere familie en/of kennissen of de buitenschoolse opvang.

EUDAIMONIA = HAPPINESS

Alhoewel ik op de middelbare school geen last had van een identiteitscrisis leek onze samenleving hier wel last van te hebben. Ik ben, volgens mijn leraar Maatschappijleer, geboren in een verzorgingsstaat maar wordt nu gevormd in (en door) de participatiesamenleving. Een samenleving waarin het geven van mantelzorg aan familieleden/kennissen wordt gezien als normaal. Een samenleving waarin we allemaal ouder worden, maar helaas ook zieker; dit drijft de intensivering van de mantelzorg. Schrijnende gevallen, eenzaamheid, overwerkte mantelzorgers en ander verwant leed zijn hierbij helaas kennelijk aan de orde van dag. De noodzaak voor – in welke vorm dan ook – soelaas bieden bezat mijn gedachte.

Hoop doet leven. Op de Middelbare school vond ik hoop bij de ‘oude hippie’ die mij Geschiedenis doceerde. Op een dag stond er in hoofdletters op het schoolbord: EUDAIMONIA! De oude hippie vertelde dat dit het voorbeeld is van wat we vandaag de dag missen in onze samenleving en waarvan in de tijd van Aristoteles al ruimschoots aandacht was. ‘EU’, zei hij, staat voor het Griekse woord ‘goed’ en ‘DAIMON’ (god, ziel, demon). Aristoteles beweert dat eudaimonia (Happiness) voortkomt uit het identificeren van iemands deugden, het cultiveren ervan en het leven in overeenstemming hiermee. Een bijzondere bewering van een man die overleed in 322 v. Chr. dacht ik. Desalniettemin raakte deze bewering het toen 16-jarige meisje in haar ziel en gaf haar het richting in alles waar ze haar tijd en energie voor wil inzetten.

Ik wist vanaf 16-jarige leeftijd dat Happiness meer is dan een geel lachende emoticon en verbondenheid meer is dan Wifi. Ik ben mij actief gaan inzetten voor alles waarvan ik geloof dat het echt belangrijk is in het leven. Dit deel dit graag met mijn omgeving, daarom heb ik in 2015 Happiness Bergambacht opgericht op dezelfde plek waar ik geboren ben. Hier zet ik mij samen met mijn team iedere dag in om Happiness-momenten te creëren voor onze klanten.

Mijn naam is Kelly Houtman, Ik ben de trotse Founder & Daily Manager van Happiness Bergambacht.